خدا هم نگاه میکرد

1)امروزآسمون مثل شبهای قبل بود ...فقط یکم پر رمز و راز بود آسمونش...قدر بود..آخه.

۲)رفتم مسجد دم در ی عده دختر نوجوان وایساده بودند که بزک دوزک و اینا...

۳)رفتم پهلو یکیش گفتم خانمی احترام امشب رو نداری احترام مسجد رو داشته باش لاقل.

۴)شالشو کشید جلو و با نفرت نگاه کرد..و فقط نگاه کرد...

۵)خدا هم نگاه میکرد.

.وَ کانَ اللّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیراً

"خدا به آنچه که انجام مى دهید بینا است"

۶)همین

"در ادامه ی مطلب به معنای بصیر و تفسیرش پرداخته شده"

 

بصیر در خدا به دو ملاک به کار مى رود:
1. حضور دیدنى ها نزد خدا، این موقعى است که با سمیع همراه باشد، چنان که مى فرماید:
«...إِنَّ اللّهَ نِعِمَّا یَعِظُکُمْ بِهِ إِنَّ اللّهَ کانَ سَمِیعاً بَصِیراً[2] خدا شما را به وسیله آن (دستور به رفتار به عدل) چه نیکو پندتان مى دهد، حقّاً که خدا شنوا و بینا است».
2. علم به جزئیات وخصوصیات اشیا و این در موقعى است که با حرف (با) همراه باشد، چنان که مى فرماید:
«...وَ کَفى بِرَبِّکَ بِذنُوبِ عِبادِهِ خَبِیراً بَصِیراً [3] کافى است که خدا نسبت به گناه بندگان خود دانا و بینا است».
و باز مى فرماید:« ...وَ کانَ اللّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیراً[4] خدا به آنچه که انجام مى دهید بینا است».
ونیز مى فرماید:
«...ما یُمْسِکُهُنَّ إِلاَّ الرَّحْمنُ إِنّهُ بِکُلِّ شَىْء بَصِیرٌ[5] این پرندگان را در آسمان جز خداى رحمان نگه نمى دارد، او نسبت به همه چیز بینا است».
متعلق بینایى در این آیات مختلف است، گاهى «همه چیز» گاهى «بندگان» و در مرحله سوم «اعمال انسان ها» و گاهى «گناهان آنان» مى باشد.

گروهى ازمفسران بصیر را فقط به حضور مبصرات نزد خدا تفسیر کرده اند و این معنا در مورد اشیا قابل رؤیت درست است، ولى گاهى در مواردى به کار رفته که قابل رؤیت نیستند، مانند «ذنوب»، زیرا بسیارى از گناهان قابل رؤیت نیست، طبعاً در این جا باید مقصود از «بصیر» آگاهى از جزئیات باشد و شاهد آن این است: آن گاه که ذنوب را متعلق بصیر قرار مى دهد، لفظ خبیر را با آن همراه مى سازد، چنان که مى فرماید:( بِذُنُوبِ عِبادِهِ خَبیراً بَصِیراً ) و شاید هدف آیات این است که خدا نسبت به آنچه که در جهان هستى مى گذرد، علم تفصیلى دارد نه علم اجمالى و تمام آنچه که در آشکار و پنهان است از قلمرو علم خدا بیرون نیست.
از این بیان روشن مى گردد نظریه کسانى که منکر تعلق علم خدا به جزئیات مى باشند، به بهانه آن که مستلزم تغییر در ذات است، با ظاهر این آیات سازگار نیست و شاید به خاطر این که لفظ بصیر در لغت عرب متضمن معنى دقت و موشکافى است، قرآن آن را در موارد یاد شده در زیر به کار مى برد:

1. آشنایى به خصوصیات نفس «بَلِ الإِنْسَانُ عَلى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ[6] انسان به خصوصیات ذات خود آگاه است». و مقصود از خصوصیات، روحیات نیک و بد، و تمایلات زیبا و زشت است.
2. رموز پنهان در جهان، چنان که از زبان سامرى چنین نقل مى کند:«بَصُرْتُ بِما لَمْ یَبْصُرُوا بِهِ...[ 7] دیدم من آنچه را آنان ندیدند».