من و معبودم

تو با نعمت هایت با ما دوستی می کنی.(معبودم)

 و ما با گناهان با تو معاوضه و برابری می کنیم.(اول شخص مفرد)

 خیر تو بر ما نازل گردد.(معبودم)

  و در مقابل شر ما، به سوی تو بالا آید.(اول شخص مفرد)

 و تو همیشه تا بوده پادشاه بزرگوار و کریمی بوده ای.(معبودم)

که از جانب ما کارهای زشت به سوی تو آید(اول شخص مفرد)

((ولی آن ها مانع نمیشوند، از این که نعمت های خود را از ما فراگیری و خود بر ما تفضل کنی.(معبودم) ))

(دعای ابوحمزه ثمالی)